Μια βιβλιογραφική έρευνα της Ελένης Βασιλικής Αλέξη, που στόχο έχει τη χαρτογράφηση των στοιχείων που συνθέτουν τον σαρακατσάνικο βίο αλλά και το χωρικό και αρχιτεκτονικό τους αποτύπωμα.
Η μελέτη του σαρακατσάνικου οικισμού αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης ανησυχίας για την διάσωση και διατήρηση της εφήμερης αρχιτεκτονικής των νομαδικών λαών, η οποία μη αφήνοντας πίσω της σημάδια και κατάλοιπα χάνεται ανεπιστρεπτί.
Η παρούσα ερευνητική εργασία εκπονήθηκε στα πλαίσια του μαθήματος ‘’Μεταβυζαντινή και Παραδοσιακή Αρχιτεκτονική στον Ιστορικό Ελληνικό Χώρο (16ος-19ος αι,)’’ , το ακαδημαϊκό έτος 2018-2019,με διδάσκων τον Δρ. Σοφοκλή Κωτσόπουλο στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Στόχος της αποτελεί η χαρτογράφηση των στοιχείων που συνθέτουν τον σαρακατσάνικο βίο αλλά και το χωρικό και αρχιτεκτονικό τους αποτύπωμα. Η βιβλιογραφική έρευνα συνδιάστηκε με την προφορική μαρτυρία της γηραιάς Σαρακατσάνας Λένως, του γένους Αλέξη. Αδερφή του παππού μου, Μιλτιάδη Αλέξη, γεννημένη στο Περτούλι Τρικάλων το 1920, μεγάλωσε με τον νομαδικό τρόπο ζωής αρχικά με τα άλλα έξι αδέρφια της και τους γονείς της και έπειτα με τον σύζυγό και τα παιδιά της. Δίπλα στην μητέρα της Πολυξένη, από την ηλικία των πέντε χρονών βοηθώντας στις εργασίες της οικογένειας, έμαθε να δημιουργεί τα παραδοσιακά καλύβια με τέχνη και μεγάλωσε με τις δυσκολίες αλλά και τα ήθη και τα έθιμα της Σαρακατσάνικης φυλής. Απεβίωσε το 2020 σε ηλικία 100 ετών.
Διαβάστε τα κεφάλαια της έρευνας: