Η ζωή τους πάντα να διέπεται από νόμους άγραφους, αρχέγονους, αδέκαστους, με το δίκιο γραμμένο στο σφίξιμο των χεριών. Αταλάντευτος ο λόγος, πρώτα η τιμή μετά η ζωή. Τί να την κάνεις άλλωστε τη ζωή χωρίς τιμή! Φίλος με τ' άστρα, με τον ήλιο, με το φεγγάρι, τα δέντρα και τα πουλιά! Ψυχή που χρωματίζεται από όλα αυτά και τους ανταποδίδει φως ,ζωντάνια ! Αισθήσεις χρωματισμένες γεμάτες αρώματα που γίνονται τραγούδια. Αυτή ήταν η ζωή των Σαρακατσάνων. Και η μάνα πάντα να τους λείπει!
Κάτω από αυτές τις συνθήκες τα έζησα, τα αγάπησα και τα τραγούδησα τα τραγούδια μας!
Κι έτσι θέλω να σας τα μολογήσω: Από καρδιάς, με την ψυχή, απλά όπως τα αισθάνθηκα κι όχι φιλολογικά!
Από το βιβλίο του Ζήση Κατσαρίκα, το οποίο εκδόθηκε και διατίθεται από το σύλλογο Σαρακατσαναίων Νομού Θεσσαλονίκης "Η ΕΝΩΣΗ"
