Κάτι έχει σαπίσει μέσα μας
Κάθε φορά που κυκλοφορώ με το αυτοκίνητο -είτε στην πόλη, είτε στην επαρχία βλέπω πινακίδες κυκλοφορίας στραβωμένες, ξεβαμμένες, βανδαλισμένες, καλυμένες ή και εντελώς εξαφανισμένες. Στροφές χωρίς σήμανση. Στοπ που δεν φαίνονται. Πινακίδες περιορισμού ταχύτητας που κάποιος έχει καλύψει με μαύρο σπρέι, ή διαφημιστικά αυτοκόλλητα. Ποιος τις κατέστρεψε; Πότε; Κανείς δεν ξέρει. Και κυρίως: κανείς δεν ασχολείται.
Κι όμως, σύμφωνα με τον νόμο, η καταστροφή πινακίδων ΚΟΚ τιμωρείται με φυλάκιση έως 2 χρόνια. Το γράφει καθαρά. Είναι ποινικό αδίκημα. Αλλά υπάρχει κανείς που να τιμωρήθηκε γι’ αυτό; Όχι. Έψαξα, ρώτησα, διάβασα. Δεν υπάρχει ούτε μία καταγεγραμμένη περίπτωση στην οποία ένας πολίτης τιμωρήθηκε για τέτοια πράξη. Σα να μην έχει συμβεί ποτέ.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν με εκπλήσσει καθόλου. Ζούμε σε μια χώρα όπου ο νόμος εφαρμόζεται μόνο όταν συμφέρει ή όταν είναι εύκολο να εφαρμοστεί. Όπου η αστυνομία κυνηγάει για κράνη, αλλά δεν νοιάζεται για τα καθημερινά εγκλήματα που βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας. Πού είναι η αστυνόμευση στις γειτονιές; Πού είναι ο έλεγχος στους δρόμους; Ποιος περνάει να δει αν μια πινακίδα υπάρχει ακόμα ή όχι;
Αυτό δεν είναι απλώς πρόβλημα "ανεπάρκειας". Είναι πρόβλημα νοοτροπίας. Από την κορυφή μέχρι τη βάση. Μια κρατική μηχανή που έχει συνηθίσει να λειτουργεί επιφανειακά, για το θεαθήναι. Και μια αστυνομία που δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον να καταγράφει στατιστικά παρά να προστατεύει τη δημόσια περιουσία και την καθημερινότητα του πολίτη.
Δεν είναι μόνο οι πινακίδες. Είναι τα φανάρια που δεν λειτουργούν. Οι δρόμοι χωρίς διαγράμμιση. Τα επικίνδυνα σημεία που όλοι ξέρουμε, αλλά κανείς δεν διορθώνει. Είναι η γενικότερη αίσθηση ότι κανείς δεν είναι υπεύθυνος για τίποτα.
Και κάπου εκεί, το χάος γίνεται κανονικότητα. Η φθορά γίνεται αποδεκτή. Η παρανομία γίνεται αδιάφορη. Μέχρι το επόμενο ατύχημα. Μέχρι να χαθεί μια ζωή επειδή κάποιος δεν είδε ποτέ τη χαμένη πινακίδα.
Η ανομία δεν ξεκινά με τους εγκληματίες. Ξεκινά με την αδιαφορία. Κι αυτή η αδιαφορία είναι κρατική, θεσμική και διαχρονική.
Αν νομίζεις ότι υπερβάλλω, κάνε μια βόλτα στoυς δρόμους της γειτονιά σου, ή σε οποιονδήποτε δρόμο της πόλης ή του επαρχιακού δικτύου και πρόσεξε τις πινακίδες. Μέτρα πόσες πινακίδες είναι σωστά τοποθετημένες, πόσες δεν διακρίνονται πια και πόσες λείπουν. Και μετά, αναρωτήσου:
Ποιος θα λογοδοτήσει;
Χρήστος Ξηρομερίτης